adjective.
- 1. having no special distinction or quality; widely known or commonly encountered; average or ordinary or usual [common]
- 2. commonly encountered [common, usual]
- 3. not exceptional in any way especially in quality or ability or size or degree [ordinary]
Adverb: обично For the negative, see необичан. |
Singular | Masculine | Neuter | Feminine |
Nominative / Vocative | обичан, обични | обично | обична |
Accusative | As Nom. or Gen. | обично | обичну |
Genitive | обична, обичног, обичнога | обичне |
Dative / Locative | обичном, обичноме, обичному | обичној |
Instrumental | обичним | обичном |
Plural | Masculine | Neuter | Feminine |
Nominative / Vocative | обични | обична | обичне |
Accusative | обичне | обична | обичне |
Genitive | обичних |
Dative / Locative | обичним, обичнима |
Instrumental | обичним, обичнима |
|